MIJN (HUID)VERHAAL

Onzekerheid. Schaamte. Frustratie. Met de komst van mijn eerste “jeugdpuistjes” bepaalden deze gevoelens de rest van mijn dag. Het liefst verstopte ik mijn huid. Met een coltrui en een dikke laag make-up. Zonder ging ik echt de deur niet uit! De jaren die volgden stonden in het teken van miskopen, pijnlijke huidbehandelingen en uiteindelijk de pil. Elke nieuwe teleurstelling bracht meer vragen met zich mee. Maar vooral de vraag waarom dit niet werkte.
VAN WANHOOP NAAR HOOP

Een deel van die vraag kon ik 8 jaar later pas beantwoorden. Toen ik via een open sollicitatie werd aangenomen bij een leverancier van huidverbeterende producten en apparatuur. Tot op de dag van vandaag denk ik niet dat dat toeval is geweest. Daar geloof ik niet in. Ik leerde er alles over huidproblemen, ingrediënten en behandelingen. Ook testte ik nieuwe producten uit en lag ik regelmatig als proefkonijn in trainingen. En mijn huid? Die begon langzaam te verbeteren. Tot een bepaald punt waarop het resultaat voor de zoveelste keer bleef “hangen”… Daar was hij weer: mijn eeuwige frustratie. En ik stelde mezelf weer de vraag; waarom?

HERKENBAAR?

Me ergens makkelijk bij neerleggen is een eigenschap die ik niet bezit. Dus ik zocht verder. Naar antwoorden, missende puzzelstukjes en een oplossing voor mijn eeuwige frustratie. Mijn huid. Ondertussen was niet alleen mijn huid een groot probleem, maar ook de chronische blaasontstekingen waar ik maar niet vanaf leek te komen. De antibiotica lag standaard in mijn nachtkastje.

Op aanraden van een collega maakte ik een afspraak bij een orthomoleculair therapeut om eens te kijken wat er van binnen allemaal aan de hand was. Die 60 minuten met haar gaven mij inzichten voor een leven lang! Alles, maar dan ook echt alles viel op z’n plek. De samenhang tussen mijn klachten en de missing link in mijn zoektocht naar een oplossing. Ik kreeg een behandelplan mee naar huis en heb deze tot op de puntkomma uitgevoerd. Als ik iets doe, doe ik het heel zorgvuldig.

LIFE CHANGING

De ontmoeting met deze therapeut heeft mijn leven compleet veranderd. En zo werd mijn passie voor het orthomoleculaire vak geboren. Ik volgde opleidingen, bezocht congressen, verslond boeken, werkte samen met huidprofessionals en schreef succesverhalen met mijn eigen cliënten. Want in 2017 was mijn eigen praktijk een feit!

Het was een reis van 20 jaar. Met ups-and-downs. Slechte probeersels en goede probeersels. Tussen hoop en wanhoop. Met als resultaat een huid die ik niet meer hoef, maar ook niet meer wil verbergen.

Een reis waarin ik nooit heb opgegeven, mijn lifestyle 180 graden heb veranderd en waarin ik verliefd ben geworden. Op het vak. Op het feit dat ik nooit ben uitgeleerd. En dat ik de rest van mijn leven mag doen waar ik echt intens gelukkig van word!

MIJN VISIE OP HUIDPROBLEMATIEK

Ieder mens is anders. Ieder huidprobleem ook. Zelfs wanneer deze op papier hetzelfde heet. Dat heb ik aan den lijve ondervonden. Ik geloof dan ook dat verder kijken dan wat het oog kan zien de enige weg is tot een blijvende oplossing. Alleen met het in kaart brengen van de oorzaak kom je tot een oplossing.

Wat je over mij moet weten
Al sinds mijn geboorte hoor ik bij de Rebellenclub. Met trots draag ik die achternaam. Die Rebelse kant maakt mij een enorme doorzetter en niet bang om nieuwe dingen uit te proberen. Dat leert mij te groeien als mens, vriendin, dochter, mama en partner van. Ook geloof ik dat er meer is tussen hemel en aarde en dat toeval niet bestaat. Dit thema loopt als een rode draad door mijn leven. Waar ik heel slecht tegen kan is onrecht. Dat maakt mij een eerlijk persoon en soms een tikkeltje streng.

Als je mij zou kennen zou je weten dat…
• Ik gek ben op Tony’s, kaas en kwark en ik weet hoe het voelt om deze producten te moeten laten staan vanwege mijn huidprobleem. Bij het zien van de gekleurde verpakkingen komt de eerste pukkel steevast opzetten.
• Ik niet snap wat mensen leuk vinden aan koken. Ik eet het echt veel liever op en ontwijk dus ook zoveel mogelijk etentjes bij ons thuis.
• Ik doorga waar anderen stoppen. Zwanger van de eerste schreef ik mij in bij de KvK. Zonder baan en zonder buffer.
• Mijn moeder vroeger al gek werd van mijn eeuwige “waarom” vraag. Of nog zo’n irritante: de “en dan” vraag. Na 34 jaar is dit overigens nog steeds zo. De vraag. En mijn zuchtende moeder.
• Mijn vorige leven zich waarschijnlijk heeft afgespeeld in Zuid-Afrika. Nog steeds heb ik tranen in mijn ogen als we op de startbaan staan om terug te vliegen naar Nederland.